Η μουσική επιρροή των Ιταλών συνθετών Παλεστρίνα, Κλάουντιο Μοντεβέρντι, Αρκάντζελο Κορέλλι και Αντόνιο Βιβάλντι αποδείχτηκε τεράστια. Τον 19ο αιώνα, η ιταλική ρομαντική όπερα άνθισε με συνθέτες, όπως οι Τζοακίνο Ροσίνι, Τζουζέπε Βέρντι και Τζάκομο Πουτσίνι
. Ο Τζοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα (Giovanni Pierluigi da Palestrina, Φεβρουάριος 1525 ή 1526 – 2 Φεβρουαρίου 1594) ήταν Ιταλόςαναγεννησιακός συνθέτης κατά κύριο λόγο χριστιανικής μουσικής και ο πιο γνωστός εκπρόσωπος του 16ου αιώνα της Ρωμαϊκής Σχολής της μουσικής σύνθεσης.Ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της πολυφωνικής μουσικής και αυτός που άσκησε τη μεγαλύτερη και πλέον σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση της δυτικής εκκλησιαστικής μουσικής. Άφησε τεράστιο όγκο έργου, το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς στην φωνητική αντίστιξη, της οποίας θεωρείται ειδήμων.
Ο Κλάουντιο Μοντεβέρντι (ιταλική προφορά ΔΦΑ: [?klaudjo monte?verdi], Claudio Giovanni Antonio Monteverdi, Κρεμόνα, 15 Μαΐου 1567 – Βενετία, 29 Νοεμβρίου 1643) ήταν Ιταλός συνθέτης, μουσικός και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της δυτικής μουσικής, ενώ το έργο του σηματοδοτεί τη μετάβαση από την μουσική της Αναγέννησης στο Μπαρόκ.
Ο Αρκάντζελο Κορέλλι (Arcangelo Corelli, 17 Φεβρουαρίου 1653 ? 8 Ιανουαρίου 1713) ήταν Ιταλός συνθέτης και βιολιστής. Γεννήθηκε στο Φουζινιάνο της επαρχίας Ραβένα κοντά στην Μπολόνια. Καταγόταν από οικογένεια πλούσιων γαιοκτημόνων. Ο πατέρας του πέθανε πριν από τη γέννηση του και ανατράφηκε από τη μητέρα του μαζί με τα τέσσερα αδέλφια του. Αφού ταξίδεψε στη Γερμανία, εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Είχε την εύνοια του καρδινάλιου Οτομπόνι, στο ανάκτορο του οποίου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του διευθύνοντας συναυλίες.
Ο Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι (Antonio
Lucio Vivaldi, 4
Μαρτίου 1678 – 28
Ιουλίου 1741), γνωστός και με το προσωνύμιο il Prete Rosso (=
ο κοκκινομάλλης παπάς) λόγω του χρώματος των μαλλιών του, ήταν Ιταλόςσυνθέτης, (μουσουργός), δεξιοτέχνης βιολιστής και ιερέας της
εποχής του Μπαρόκ. Θεωρείται από τους σημαντικότερους συνθέτες της εποχής του
και ο δημοφιλέστερος του κλασσικού μπαρόκ, καθώς με τη μουσική του επηρέασε
πλήθος συνθετών τόσο της γενιάς του, μεταξύ των οποίων, τους Γιόχαν
Σεμπάστιαν Μπαχ, Γκέοργκ
Φίλιπ Τέλεμαν, όσο και τους μετέπειτα.
Στα πιο γνωστά έργα του περιλαμβάνονται
δεκάδες κοντσέρτα για βιολί – μια ενότητα των οποίων αποτελούν τις περίφημες «Τέσσερις
Εποχές«- και άλλα όργανα, πάνω από 40 όπερες και πλήθος άλλων έργων θρησκευτικής μουσικής.
Ο Τζοακίνο Αντόνιο Ροσσίνι (ιτ. Gioachino Antonio Rossini[16], 29 Φεβρουαρίου 1792 – 13 Νοεμβρίου 1868) ήταν Ιταλός συνθέτης, παγκοσμίως φημισμένος για τις όπερές του, με πιο γνωστές τον Κουρέα της Σεβίλλης, τη Σταχτοπούτα και τον Γουλλιέλμο Τέλλο. Έγραψε ακόμη έργα θρησκευτικής μουσικής, τραγούδια, μουσική δωματίου και άλλα κομμάτια για πιάνο και μικρά σύνολα. Οι μελωδίες του αγαπήθηκαν από πολύ κόσμο, ενώ ενέπνευσε πλήθος συνθετών, χαρίζοντάς του το προσωνύμιο «Ο Ιταλός Μότσαρτ».
Ο Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι (ιταλικά:Giuseppe Fortunino Francesco Verdi, 10 Οκτωβρίου 1813 ? 27 Ιανουαρίου 1901) ήταν Ιταλόςμουσικοσυνθέτης, από τους διασημότερους στο είδος της όπερας. Ανάμεσα στα δημοφιλέστερα έργα του ανήκουν οι όπερες Ριγκολέττο, Ναμπούκο, Τραβιάτα και Αΐντα, μέρη των οποίων («La donna ? mobile», «Va, pensiero», «Libiamo» και θριαμβικό εμβατήριο αντίστοιχα) είναι πασίγνωστα.
Ο Τζάκομο Πουτσίνι (Giacomo Antonio Domenico Michele Secondo Maria Puccini, 22 Δεκεμβρίου 1858 – 29 Νοεμβρίου 1924), συχνά λανθασμένα και Τζιάκομο Πουτσίνι, ήταν Ιταλός συνθέτης.
Γεννήθηκε στην Ιταλία το 1858 και πέθανε στο Βέλγιο το 1924 από καρκίνο στον λάρυγγα. Μη μπορώντας να μιλήσει το τελευταίο διάστημα επικοινωνούσε με γραπτά μηνύματα. Το τελευταίο του ήταν προς την σύζυγό του Ελβίρα: «Elvira, povera donna, finito» (Ελβίρα, καημένη γυναίκα, όλα τέλειωσαν). Ήταν συνθέτης όπερας, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του ιταλικού βερισμού. Καταγόταν από οικογένεια μουσικών. Σπούδασε σύνθεση και εκκλησιαστικό όργανο, πρώτα στη γενέτειρα του, Λούκα και μετά στο Μιλάνο.
Το 1893, είχε την πρώτη του επιτυχία με την Όπερα «Τόσκα» (1900), την «Μαντάμα Μπατερφλάι» και την «Τουραντό», την οποία άφησε ημιτελή και την συμπλήρωσε ο Φράνκο Αλφάνο.
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΙ
Νίνο Ρότα
Ο Νίνο Ρότα (Giovanni «Nino» Rota Rinaldi, 3 Δεκεμβρίου 1911 – 10 Απριλίου 1979) ήταν Ιταλός συνθέτης. Έχει γίνει γνωστός για την μουσική που έγραψε για την ταινία Ο Νονός, αλλά και για την μακροχρόνια συνεργασία του με τον Φεντερίκο Φελίνι.
Γεννημένος στο Μιλάνο από γονείς μουσικούς, άρχισε από μικρή ηλικία τις σπουδές του στο ωδείο της πόλης. Μετά από λίγα χρόνια ο δάσκαλος του τον έπεισε να πάει για σπουδές στην Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που ο ίδιος έπραξε. Εκεί έμεινε για τρία χρόνια όπότε επέστρεψε στην Ιταλία.
Την πρώτη μουσική για ταινία έγραψε το 1933 για το Treno Popolare του Ραφαέλο Ματεράτσο. Μετά από περίπου 20 χρόνια γνώρισε τον Φεντερίκο Φελίνι και από εκεί ξεκινάει μια συνεργασία που κράτησε για περίπου 30 χρόνια. Έγραψε μουσική για ταινίες όπως το «Λα Στράντα«, το Γλυκιά ζωή» , το «8 1/2«, το «Βατερλώ» , το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και για τον «Νονό».
Τιμήθηκε με Όσκαρ για τη μουσική του στον Νονό ΙΙ το 1975.
Έχει γράψει μουσική για πάνω από εκατό ταινίες αλλά και για δέκα όπερες, πέντε μπαλέτα και αρκετές συμφωνικές συνθέσεις.
Λουτσιάνο Παβαρόττι
Ο Λουτσιάνο Παβαρόττι (Luciano Pavarotti, 12 Οκτωβρίου 1935 – 6 Σεπτεμβρίου 2007) ήταν παγκοσμίως γνωστός Ιταλόςτενόρος, ονομαστός για την δεξιοτεχνία του στους υψηλότερους φθόγγους της έκτασης του τενόρου, για την οποία είχε κερδίσει το προσωνύμιο «βασιλιάς των υψηλών ντο». Θεωρούνταν ένας από τους εκλεκτότερους τραγουδιστές του μπελ κάντο των τελευταίων χρόνων. Ακόμη και στην υψηλότερη έκταση, η φωνή του παρουσίαζε αξιοσημείωτη καθαρότητα και τονική ακρίβεια.
Λούτσιο Ντάλλα
Ο Λούτσιο Ντάλλα (Lucio Dalla, 4 Μαρτίου 1943 – 1 Μαρτίου 2012) ήταν δημοφιλής Ιταλός τραγουδοποιός, ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Σε μουσικό επίπεδο υπήρξε ένας από τους πλέον καταξιωμένους Ιταλούς τραγουδοποιούς και η σταδιοδρομία του, αγγίζει τα 50 χρόνια συνεχούς καλλιτεχνικής δραστηριότητας.
Πασίγνωστο είναι το τραγούδι του Caruso, που τραγούδησε και με τον Λουτσιάνο Παβαρόττι.
Αντρέα Μποτσέλι
Γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1958 στο Lajatico της Πίζα. Από την ηλικία των 12 ετών έμεινε τυφλός, λόγω ενός ατυχήματος σε ποδοσφαιρικό αγώνα, σε συνδυασμό με προδιάθεση γλαυκώματος που είχε.
Από μικρό παιδί έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο και έδειξε σαφή κλίση προς τη μουσική. Σπούδασε νομική, αφού άσκησε όμως για ένα χρόνο τη δικηγορία, την εγκατέλειψε και αφιερώθηκε οριστικά στο τραγούδι.
Πολλά τραγούδια που τραγούδησε έγιναν μεγάλες επιτυχίες, φέρνοντας την όπερα, τις άριες και την ποπ μουσική πιο κοντά.
Έρος Ραματσότι
Ο Έρος Ραματσότι (Eros Ramazzotti, 28 Οκτωβρίου 1963) είναι Ιταλός τραγουδιστής και συνθέτης.
Γεννήθηκε το 1963 στη Ρώμη και κυκλοφόρησε τον πρώτο του single το 1982 με τίτλο «Ad un Amico». To 1984 κέρδισε το βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο[1] και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, το «Cuori agitati».
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 αρχίζει να γίνεται ευρέως γνωστός και λίγα χρόνια αργότερα γνωρίζει παγκόσμια επιτυχία ερμηνεύοντας τραγούδια στα ιταλικά και στα ισπανικά. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως: Σερ, Τίνα Τέρνερ, Anastacia, Λουτσιάνο Παβαρότι, Αντρέα Μποτσέλι, Λάουρα Παουζίνι, Τζο Κόκερ και Κάρλος Σαντάνα.[2]
Έχει κερδίσει τρεις φορές (1997, 2001 και 2004) το βραβείο καλύτερου Ιταλού τραγουδιστή και μία φορά (2003) το βραβείο καλύτερου Ποπ/Ροκ τραγουδιστή στα World Music Awards.[3] Επίσης, έχει κερδίσει το βραβείο καλύτερου Ιταλού άνδρα καλλιτέχνη στα Μουσικά Βραβεία της Ιταλίας και το βραβείο Goldene Kamera για τον καλύτερο ξένο καλλιτέχνη.
